کار با دوربین دوچشمی
در کنار دوربین عکاسی که به لطف گوشیهای هوشمند، امروزه در دسترس همهی ما قرار دارد، شاید بتوان گفت که یکی از بهترین و دم دستترین ابزارها برای تماشای آسمان، یک دوربین دوچشمی کوچک است. خیلی از ما تجربهی تماشای دوردستها را با یک دوربین دوچشمی داریم. اما تماشای ستارههای آسمان، ما را به دروازههای آسمان نزدیکتر میکند، و ما را با انبوهی از ستارگان دوردست مواجه میسازد.
ثمین که یک دوربین دوچشمی ساده در منزل داشت و پاک داشتنش را فراموش کرده بود، در هفتهی دوم پروژه فهمید که چه ابزار گرانبهایی در اختیار دارد. برای همین تلاش کرد تا استفاده از آن را یاد بگیرد. این نتیجهی جستوجوی ثمین است:
اول از همه باید دوربین دوچشمی را طوری خم و راست کنیم که در دوربین فقط یک دایرهی تصویر باشد و به یک تصویر واحد برسیم. حال از فوکوس بودن دوربین مطمئن شویم. اول به سوژه نگاه کنید، اگر تار بود پس باید دوربین را تنظیم کرد.
ابتدا حلقه ی وسط دوربین را به راست یا چپ میچرخانیم تا لنز فوکوس شود و ما تصویر را بهتر ببینیم. بعد روی دو لنز را نگاه کنید و جلویش را بچرخانید. احتمالا باید یکی از آنها تکان بخورد. وقتی پیدایش کردید دوباره درون دوربین را نگاه کنید و و آنقدر به چپ یا راست بچرخانید تا تصویر تا حد امکان واضح شود.
بعصی از از دوربین های دو چشمی از اول استفاده تنظیماتی ندارند و تنها کاری که باید بکنید این است که دوربین را طوری جلوی چشم هایتان قرار بدهید تا تنها یک دایره دیده شود.
برای تماشای آسمان به دنبال یک دوربین دوچشمی بزرگ با بزرگنمایی بالا نباشید. چنین دوربینی به درد این کار نمیخورد.
برای تماشای آسمان به یک دوربین دوچشمی کوچک و جمع و جور و سبک نیاز دارید تا بتوانید به راحتی آن را در دست بگیرید و مدت زمان طولانی و بدون خستگی آن را روی چشمتان نگه دارید.
بزرگنمایی بالا هم باعث میشود که در آسمان گم شوید، و به سختی چیزهایی را که میخواهید پیدا کنید. بزرگنمایی کمتر از ۱۰ خوب، و بزرگنمایی ۶ عالی است.
رادین که به آسمان شب علاقهی فراوانی دارد، یک فیلم جذاب با توضیحات خیلی خوب و مفصل تهیه کرده که چطور از یک دوربین دوچشمی استفاده کنیم. البته حواستان باشد که مثل رادین روی لنز دوربین دست نکشید، چون چربی دست روی عدسی باقی میماند و تصاویر را مات مشاهد خواهید کرد ;)